Chirurgia nawigowana obrazem
Nawigacja operacyjna umożliwia chirurgowi dokładne śródoperacyjne określenie miejsca w tkankach pacjenta, w którym znajduje się
aktualnie używany instrument chirurgiczny. System nawigacji operacyjnej składa się z:
- satelitów – głowic monitorujących, umieszczonych w sali operacyjnej
- wskaźników referencyjnych – lokalizatorów (ang. patient markers) umieszczonych na ciele pacjenta
- wskaźników referencyjnych – lokalizatorów (ang. passive markers) umieszczonych na narzędziach chirurgicznych.
Wzajemne połoąenie obu wskaźników referencyjnych – lokalizatorów jest rejestrowane w czasie rzeczywistym przez satelity – głowice
monitorujące systemu nawigacji (ryc. 1). Dzięki cyfrowemu opracowaniu dokonywanemu przez system komputerowy uzyskane informacje są integrowane z cyfrowym zapisem wykonanych wcześniej badaniach obrazowych i prezentowane na monitorze. Pozwala to chirurgowi określić umiejscowienie instrumentu chirurgicznego w tkankach pacjenta w każdym momencie operacji. Dzięki temu możliwe jest jej precyzyjne przeprowadzenie, a obrazowanie połoąenia używanego instrumentu w stosunku do krytycznych struktur anatomicznych istotnie zwiększa bezpieczeństwo zabiegu chirurgicznego (Luxenberger i in. 1999, Josephi in. 2003).