Zapalenie zatok przynosowych
Zpalenie zatok przynosowych jest powszechną chorobą. Stanowi problem leczniczy nie tylko dla lekarzy rodzinnych, pediatrów czy
też internistów, ale ciągle pozostaje przedmiotem dyskusji wsród laryngologów. Liczba rozpoznawanych nowych zachorowań stale się
zwiększa, co powoduje wzrost kosztów leczenia (Kennedy i in. 1995). Mimo powszechnego występowania zapalenie zatok przynosowych
nie zostało w sposób jednoznaczny zdefiniowane. Określenie „zapalenie zatok przynosowych” (sinusitis) opisuje proces zapalny błony
śluzowej zatok przynosowych, który rozwinął się z powodu zaburzeń ich drenażu i wentylacji, jako następstwo zakażenia, alergii lub odmienności budowy anatomicznej bocznej ściany jamy nosowej. Odnosi się ono zarówno do zmian chorobowych występujących w jednej
zatoce, np. sinusitis maxillaris, jak i obejmujàcych kilka zatok, np. hemipansinusitis, pansinusitis. Nazwy te mogą jednak sugerować, że proces zapalny w zatokach przynosowych rozwija się niezależnie od stanu klinicznego błony śluzowej jam nosa. W praktyce lekarskiej oraz w piśmiennictwie można spotkać określenie „rhinosinusitis”, co należy rozumieć jako zapalenie błony śluzowej jam nosa i zatok przynosowych. Pojęcie to jest bardziej precyzyjne, ponieważ błona śluzowa jam nosa przechodzi do jam zatok przynosowych w sposób ciągły, bez wyrażnej granicy i ma też podobną budowę morfologiczną. Proces zapalny błony śluzowej w zatokach przynosowych z reguły nie występuje bez podobnych zmian chorobowych w obrębie błony śluzowej jam nosa, a dwa główne objawy zapalenia zatok przynosowych: upośledzona drożność nosa oraz wycieki z nosa, są charakterystyczne również dla nieżytów błony śluzowej nosa. W codziennej praktyce klinicznej określenia „sinusitis” i „rhinosinusitis” należy uważać za synonimy (Kennedy 1993, Lund i in. 1995).